อาลัยครูใหญ่สถิตย์ เดชบุญ ต้นเดือนตุลาคม 63
ย้อนรำลึก นึกถึงวัน ฉันยังเด็กตัวเล็กๆ ไปโรงรียน หิ้วของขายมะขามเทศ ร้อยเป็นพวง ร่วงกระจายได้สตางค์ มาก็หาย เหลือนิดเดียวกลัวครูเห็น ฉันจึงหลบ แอบซ่อนไว้เพื่อนนักเรียน เพียรมาไกล้ ฉันยิ่งเสียวกลัวที่สุด ในชีวิต คือไม้เรียวจนบัดนี้นี้ ก็ยังเสียว อยู่ทุกวันไม้บรรทัด คาบมาแล้ว เชื่อไหมแม่ทั้งโดนแสร้ ทั้งโดนหวาย ซ้ายขวาหันน้ำตาร่วง เพราะตัวเรา ใช่ใครกันครูลงทัณฑ์ เพื่ออยากให้ เราได้ดีมิใช่โดน ลงโทษ เพราะขายของแต่ที่โดน เพราะลำพอง จ้องโดดหนีมีการบ้าน ก็ส่งช้า กว่าเขาทุกทีแต่สิ้นปี ก็สอบผ่าน ด้วยอ่านจำคิดถึงครู อยากไปหา ไปก้มกราบอยากไปอาบ น้ำให้ครู หนูขอย้ำอาบที่แขน เพื่อทดแทน สิ่งครูทำสิบหกนี้ ศิษญ์ขอจำ คือวันครู...
ย้อนรำลึก นึกถึงวัน ฉันยังเด็ก
ตอบลบตัวเล็กๆ ไปโรงรียน หิ้วของขาย
มะขามเทศ ร้อยเป็นพวง ร่วงกระจาย
ได้สตางค์ มาก็หาย เหลือนิดเดียว
กลัวครูเห็น ฉันจึงหลบ แอบซ่อนไว้
เพื่อนนักเรียน เพียรมาไกล้ ฉันยิ่งเสียว
กลัวที่สุด ในชีวิต คือไม้เรียว
จนบัดนี้นี้ ก็ยังเสียว อยู่ทุกวัน
ไม้บรรทัด คาบมาแล้ว เชื่อไหมแม่
ทั้งโดนแสร้ ทั้งโดนหวาย ซ้ายขวาหัน
น้ำตาร่วง เพราะตัวเรา ใช่ใครกัน
ครูลงทัณฑ์ เพื่ออยากให้ เราได้ดี
มิใช่โดน ลงโทษ เพราะขายของ
แต่ที่โดน เพราะลำพอง จ้องโดดหนี
มีการบ้าน ก็ส่งช้า กว่าเขาทุกที
แต่สิ้นปี ก็สอบผ่าน ด้วยอ่านจำ
คิดถึงครู อยากไปหา ไปก้มกราบ
อยากไปอาบ น้ำให้ครู หนูขอย้ำ
อาบที่แขน เพื่อทดแทน สิ่งครูทำ
สิบหกนี้ ศิษญ์ขอจำ คือวันครู...