... อนิจจังสังขารนั้นไม่เที่ยง สุดจะเลี่ยงหลีกหลบไม่พบหาเกิดมาแล้วก็ต้องตายวายชีวา ทิ้งกายาฝังไว้ในมูลดินถึงรูปหล่อน่ารักสักเพียงไหน ที่สุดไซร้ก็เน่าเหม็นเป็นเหยื่อหนอนชีวิตนี้ไม่ดำรงคงถาวร ความม้วยมรณ์เท่านั้นเป็นความจริงมัจจุราชนายใหญ่เอาไปแน่ เว้นแต่เร็วช้าอย่าสงสัยวันและคืนพลันดับล่วงลับไป เราก็ใกล้ป่าช้ามาทุกทีถึงคราวตายมิอาจขวางทางยมฑูต ใครจะพูดห้ามไว้มิได้ผลทั่วพื้นหล้าหญิงชายตายทุกคน อย่าอิงอลมากคำเร่งทำดีวันเวลาคล้อยเคลื่อนเลื่อนลอยลับ ไม่เคยกลับมาอีกเหมือนหลีกหนีมันกลืนกินสรรพสัตว์ทั่วปฐพี ทุกชีวีควรเตรียมพร้อมก่อนยอมตายโอ้สังขารไม่นานก็ราญแหลก สลายแตกตายไปเป็นผุยผงมีเกิดแก่แน่นักจักตายลง เป็นมั่นคงอนิจจังไม่ยั่งยืนแม้จะมีโภคะมหาศาล บริวารมากล้ำจำนวนหมื่นอายุหดหมดสั้นทุกวันคืน มิยั่งยืนหญิงชายทุกรายไปแม้จะเที่ยวท่องไปในโลกหล้า แอบเมฆฟ้าเขาเขินเนินไสลมัจจุราชติดตามทุกยามไป อยู่ที่ใดไม่พ้นตายอย่าหมายปองเป็นเช่นนี้แต่ปฐมบรมกัปล์ เกิดแล้วดับถ้วนหน้าประชาผองอนิจจังสังขารวิญญาณครอง จงเพ่งมองสัจจธรรมสำนึกตนได้สติครองใจไว้ฉะนี้ จะไม่มีความประมาทอาจให้ผลอำนวยสุขแก่ประชาในสากล ทุกทุกคนจำไว้ใส่ใจเอย....
... อนิจจังสังขารนั้นไม่เที่ยง สุดจะเลี่ยงหลีกหลบไม่พบหา
ตอบลบเกิดมาแล้วก็ต้องตายวายชีวา ทิ้งกายาฝังไว้ในมูลดิน
ถึงรูปหล่อน่ารักสักเพียงไหน ที่สุดไซร้ก็เน่าเหม็นเป็นเหยื่อหนอน
ชีวิตนี้ไม่ดำรงคงถาวร ความม้วยมรณ์เท่านั้นเป็นความจริง
มัจจุราชนายใหญ่เอาไปแน่ เว้นแต่เร็วช้าอย่าสงสัย
วันและคืนพลันดับล่วงลับไป เราก็ใกล้ป่าช้ามาทุกที
ถึงคราวตายมิอาจขวางทางยมฑูต ใครจะพูดห้ามไว้มิได้ผล
ทั่วพื้นหล้าหญิงชายตายทุกคน อย่าอิงอลมากคำเร่งทำดี
วันเวลาคล้อยเคลื่อนเลื่อนลอยลับ ไม่เคยกลับมาอีกเหมือนหลีกหนี
มันกลืนกินสรรพสัตว์ทั่วปฐพี ทุกชีวีควรเตรียมพร้อมก่อนยอมตาย
โอ้สังขารไม่นานก็ราญแหลก สลายแตกตายไปเป็นผุยผง
มีเกิดแก่แน่นักจักตายลง เป็นมั่นคงอนิจจังไม่ยั่งยืน
แม้จะมีโภคะมหาศาล บริวารมากล้ำจำนวนหมื่น
อายุหดหมดสั้นทุกวันคืน มิยั่งยืนหญิงชายทุกรายไป
แม้จะเที่ยวท่องไปในโลกหล้า แอบเมฆฟ้าเขาเขินเนินไสล
มัจจุราชติดตามทุกยามไป อยู่ที่ใดไม่พ้นตายอย่าหมายปอง
เป็นเช่นนี้แต่ปฐมบรมกัปล์ เกิดแล้วดับถ้วนหน้าประชาผอง
อนิจจังสังขารวิญญาณครอง จงเพ่งมองสัจจธรรมสำนึกตน
ได้สติครองใจไว้ฉะนี้ จะไม่มีความประมาทอาจให้ผล
อำนวยสุขแก่ประชาในสากล ทุกทุกคนจำไว้ใส่ใจเอย....